Skip to main content

VAN DE VOORZITTER...

Van de voorzitter: RESPECT!

Gepubliceerd: 05 oktober 2024

Begin augustus hebben we kunnen genieten van de Olympische Spelen die deze keer door Frankrijk werden georganiseerd. Prachtige prestaties werden neergezet door vele sporters uit een heel groot aantal landen. Op vele gebieden waren zij weer sneller, sprongen hoger of verder waardoor ook deze keer weer oude records sneuvelden en nieuwe werden neergezet. Nederland deed het deze keer zeer goed. Onze olympische ploeg keerde huiswaarts met maar liefst 34 medailles: 15 keer goud, 7 keer zilver en 12 keer brons. Daarmee nemen we plaats 6 in op de wereldranglijst.

Wanneer je dit zou spiegelen op het aantal burgers met de Nederlandse nationaliteit, dan zouden we verreweg het meest succesvolle land in de wereld zijn en dat verdient alom respect. Dat geldt m.i. niet alleen voor de sporters die met mooie medailles huiswaarts keerden, maar zeker ook voor al die andere deelnemers die zich jarenlang hebben voorbereid en alles hebben gegeven maar uiteindelijk niet het hoogste podium hebben gehaald: Chapeau!

Enkele weken eerder, op de nationale veteranendag, was er ook veel aandacht voor onze veteranen. Een goed georganiseerde dag waarop Nederland niet alleen aandacht besteedt maar vooral ook zijn respect toont aan de (oud-)collega’s die gedurende afgelopen decennia op vele plekken in de wereld zich hebben ingezet voor vrede en veiligheid. Een letterlijk en figuurlijk mooie dag, startend met een sfeervolle ontvangst in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag, gevolgd door een openbare medailleuitreiking voor Paleis Escher. Daarna het defilé dat door Zijne Majesteit de Koning werd afgenomen en gedurende de hele dag een gezellig samenzijn op het Malieveld. Als KVEO hebben wij ook dit jaar weer ons steentje bijgedragen door acte de présence te geven. We waren niet alleen vertegenwoordigd met een stand, maar er heeft ook weer een detachement van onze vereniging meegelopen in het defilé, met dank aan de organisatoren en de deelnemers.

Aandacht en respect voor onze veteranen en vooral voor de offers die zij hebben gebracht, is zonder meer een goede zaak. Zij hebben dit dubbel en dwars verdiend. Toch, als ik op zo’n dag naar het defilé kijk en later over het Malieveld wandel, vraag ik mij af waar al die andere collega’s zijn. Ik denk dan aan hen die ‘niet zijn uitgezonden’, maar die zich wel hun hele diensttijd hebben ingezet in Nederland, in de overzeese gebieden, in Duitsland en op vele andere plekken in de wereld. Wanneer staan we stil bij hun inzet, hun offers en hun bijdrage aan vrede en veiligheid? Ik heb moeite om deze vraag te beantwoorden en voel me daar een beetje ongemakkelijk bij omdat ik van mening ben dat ook zij recht hebben op aandacht en respect.

Wanneer staan we stil bij de inzet van hen die zich niet veteraan mogen noemen?

Met enige regelmaat worden de criteria van de veteranenstatus opnieuw geëvalueerd. Dat is altijd een precaire zaak omdat velen van mening zijn dat het uitbreiden van de toetsingscriteria uiteindelijk tot devaluatie van de status zou kunnen leiden. Andere landen hebben daarentegen er juist voor gekozen om de veteranenstatus laagdrempelig toe te passen door bijvoorbeeld onderscheid te maken tussen veterans en war veterans. Zo ontstaan er meer mogelijkheden om ook aandacht te besteden aan hen die wellicht niet zijn uitgezonden, maar toch een substantiële bijdrage hebben geleverd aan vrede en veiligheid.

Dat zal tot een betere balans leiden en de samenhorigheid en de verankering van de krijgsmacht in de samenleving alleen maar ten goede komen. Er zijn vele wegen die naar Rome leiden, maar uiteindelijk draait het om aandacht en vooral zichtbaar en voelbaar respect vanuit de samenleving. Dat geldt voor de hele krijgsmacht en niet alleen voor onze veteranen.

 Ere wie ere toekomt en laten we niemand vergeten!