In de eerste helft van dit jaar hebben zich de nodige wisselingen voorgedaan in het bestuur van onze vereniging. Dat is altijd een goed moment om met elkaar even ‘een pas op de plaats’ te maken om te bekijken hoe het gaat met onze vereniging en waar we de komende periode extra aandacht willen geven. Natuurlijk hebben we daarbij ook handig gebruik gemaakt van verkenningen en analyses die door onze voorgangers in het laatste decennium zijn uitgevoerd: het wiel hoeft immers niet opnieuw te worden uitgevonden!

Peter Dohmen

Wat ons opvalt, is dat er vooral in de laatste jaren veel vooruitgang is geboekt op het gebied van onze administratieve organisatie, onze communicatie & informatievoorziening. Voorbeelden hiervan zijn de recent geactualiseerde statuten en het huishoudelijk reglement maar ook onze nieuwe website met een meer professionele uitstraling. Ook over onze periodiek EERVOL ontvangen we met regelmaat enthousiaste reacties. Op het pensioengebied wordt er goed samengewerkt met andere gelijkgestemde belangenverenigingen hetgeen ons de mogelijkheid biedt om ondanks onze relatief kleine omvang, toch onze stem krachtig te laten horen. De verworven positie in het Verantwoordingsorgaan van het ABP en het voorzitterschap van de Federatie Onafhankelijk Gepensioneerden (FOG) zijn daar voorbeelden van. Laten we in dit rijtje van positieve punten vooral de rayons, ons breed vertakte sociaal netwerk, niet vergeten. Hier worden vele initiatieven ontplooid die ons als leden de gelegenheid biedt om elkaar onder informele omstandigheden te ontmoeten en vriendschappelijke en collegiale contacten te onderhouden. Tenslotte kunnen we zeer tevreden zijn met onze financiële situatie en dat, in vergelijking met andere verenigingen, met een relatief lage contributie. Dit verdient waardering voor al die leden die zich hier de afgelopen decennia voor hebben ingezet: chapeau!

Er zijn echter ook wel een aantal zaken die ons zorgen baren. Om met de deur in huis te vallen, de ontwikkeling van ons ledenbestand is zorgwekkend. Dit gaat gestaag achteruit en we zien onvoldoende nieuwe aanwas. Een onderwerp dat niet nieuw is en waar we al jaren aan werken om het tij te keren, met onvoldoende succes. Er ontstaat ondanks alle investeringen in communicatie en deelname aan events, een (naams-) onbekendheid. Ook dit helpt niet om nieuwe leden te enthousiasmeren om lid van onze vereniging te worden. Ook van onze voormalig werkgever is weinig hulp te verwachten, zolang deze zich beperkt voelt door de AVG en ons geen toegang geeft tot potentiële nieuwe leden. Verder zien wij dat de gemiddelde leeftijd van ons leden- Peter Dohmen bestand steeds verder stijgt. Hoge leeftijd introduceert nieuwe uitdagingen. Een grotere zorgbehoefte waar ons zorgstelsel niet op is voorbereid. Een toenemend risico van sociaal isolement en vereenzaming (zie artikel Wim Frankenmolen in Eervol 9) en de uitdaging om de aansluiting niet te verliezen met de verdergaande digitalisering van de samenleving. Naast de inzet op het gebied van een waardevast pensioen, ligt hier wellicht ook een bescheiden taak voor de vereniging.

Bovenstaande overwegingen waren voor het bestuur leidend om te komen tot een visie op de toekomst. Deze is verwoord in een aantal ontwikkellijnen, waarvan ik de belangrijkste hier kort wil aanstippen. Het zal geen verrassing zijn dat de aandacht voor het teruglopend ledenbestand als eerste is genoemd. Ondanks dat we hier de afgelopen jaren weinig succesvol zijn geweest, blijven we ons hiervoor inzetten.

Het tweede aandachtspunt is het zekerstellen van de kennis op het gebied van pensioenen en uitkeringen voor de langere termijn. Op dit moment is dat goed geregeld, maar we verwachten dat door de invoering van de Wtp (het zgn. ‘invaren’) er een groter beroep op onze expertise zal worden gedaan. En, daarnaast moeten we ook tijdig zorgen voor nieuw en jonger ‘bloed’ om de continuïteit op langere termijn zeker te stellen. Inmiddels hebben we, onder leiding van ons bestuurslid Pensioenen Abel Nijdam, een Commissie Pensioenen & Uitkeringen ingesteld. Deze is op zoek naar mensen met kennis om hen te ondersteunen in deze belangrijke maar vooral complexe taak.

Het derde aandachtspunt betreft meer aandacht voor saamhorigheid en eenzaamheidbestrijding. In het verlengde van het artikel van Wim Frankenmolen gaan we als bestuur in gesprek met de rayonofficieren om te bezien hoe zij de situatie inschatten en of we mogelijkheden zien om onze bijdrage op dit gebied te kunnen verbeteren en vooral meer te richten op (oud) collega’s die het moeilijk hebben.

Als laatste willen we ook nog eens nadenken over hoe we de aantrekkelijkheid van de vereniging zouden kunnen vergroten. Het gaat daarbij vooral om niet-materiële dienstverlening. Daarbij kan o.a. worden gedacht aan voorlichtingsessies op het gebied van het nieuwe pensioenstelsel, erfrecht, levenstestament, etc. Het creëren van een ambitie is één, maar het realiseren daarvan is twee en afhankelijk van vele invloeden en omstandigheden. Dat neemt niet weg dat we als bestuur ons hiervoor zullen inzetten. We zullen de nodige initiatieven ontplooien om inhoud te geven aan deze ‘ontwikkellijnen’. Met alleen activiteit in het bestuur komen we er niet. Ook de bijdragen van de rayons en vooral ook van individuele leden kunnen uiteindelijk het verschil gaan maken. Uiteindelijk is de vereniging een zaak van ons allen.

Tot zover mijn bijdrage. Ik wens u veel leesplezier in de oktober editie van EERVOL.